Κυριακή πρωί και ο Αλέξανδρος σηκώθηκε πιο αργά απ’ ό, τι τις υπόλοιπες μέρες της εβδομάδας. Περπάτησε ως την πόρτα του υπνοδωματίου, την άνοιξε και ευθύς αμέσως τα ρουθούνια του πλημμύρισαν από την μυρωδιά του κυριακάτικου πρωινού που ετοίμασε η…

Είναι η εποχή συλλογής των καρπών σου. Η εποχή που μας χαρίζεις τον θησαυρό που κουβαλάς, η εποχή που ερχόμαστε πιο κοντά. Αγγίζοντας τον άγριο, ανάγλυφο κορμό σου, ο νους μου φεύγει. Μακριά! Γυρίζει πίσω στους αιώνες, στις χιλιετίες. Ξάφνου…

Απόγευμα πρωτοχρονιάςψυχή στους δρόμους.Μονάχα κάτι γκρίζο παλαιόκαινούργιου χρόνου. Τρέμουν από το κρύοτα σταυροδρόμια και οι γωνίεςσφίγγονται κολλάνε να ζεσταθούνεπάνω σε αλλότριαςπατρίδαςπλανόδιους ανθοπώλες μπουκέτα φασκιωμέναμε αγριωπό χαρτίκαι η φτηνή ποιότηταμε τρύπες διανθισμένη γύρω γύρωαπό αυτοδίδακτο ψαλίδι καμωμένες όπως κι εμείς όταν…

Α’Τί φως και χρώμα κι εμορφιά να σκόρπιζε τ’ αστέριοπού στην κούνια του Χριστού τους Μάγους έχει φέρει!Ποιός άγγελος το διάλεξε για τέτοιο ταχυδρόμο!Τ’ άλλα τ’ αστέρια θα ’βλεπαν το φωτεινό του δρόμο, κι από τη ζήλια θα ’τρεμαν… Αστέρι,…

Ανάμεσα από τον Παρνασσό, τον Ελικώνα και τον Κιθαιρώνα απ’ άκρη σ’ άκρη της Θηβαϊκής γης, απομεινάρια της ιστορίας της συναντάς! Εκεί που ο Κάδμος έσπειρε τα δόντια του δράκοντα, προστάτη της κρήνης της Δίρκης, τα πόδια σου πατούν και…

Η δεξιά στροφή πάνω στο πέταλο, μου φαίνεται μέχρι και σήμερα σαν πύλη, που με μεταφέρει στο καταφύγιό μου, στον αγνό έρωτά μου, όπου όλα κορυφώνονται και αποκτούν άλλη νότα, πλημμυρισμένη από αγάπη. Οι πρώτες μου αναμνήσεις, ίσως όχι ποικίλες,…

Αλλοίμονο! Είμαι φτωχόσ’ αυτού του κόσμου τον τροχό!είμαι ορφανό και ξένο!…Κι αγράμματο θα μένω! Του κάκου λεν – Υπομονή.πολλοί σαν σένα ορφανοί και δύστυχοι και ξένοι,δεν έμειναν θαμμένοι. Του κάκου, γιατί κείνοι’κειήσαν της Τύχης εδικοί,μα ‘μένα το καϋμένο…μ’ έχει λησμονημένο!…

Οι οικισμοί δημιουργήθηκαν στον λόφο, ο ένας μετά τον άλλον. Κτίσματα που χτίστηκαν πάνω σε παλαιότερα και τα οποία έπειτα γκρεμίστηκαν κι εκείνα, ακολουθώντας την μοίρα των υπολοίπων. Τους πρόποδες του απομονωμένου λόφου, περικυκλώνει κανάλι με νερό και έτσι δεν…

Τα αρχοντικά εμφανίζονται διάσπαρτα ανάμεσα από τα δέντρα. Αποπνέουν δυναμισμό, αίγλη και δέος.  Παλάτια ήταν, για εκείνη την εποχή. Στέκονται αγέρωχα κι αποτελούν πλέον μια θύμηση του παρελθόντος. Στους πέτρινους τοίχους που απομένουν όρθιοι, βρήκαν οι κισσοί να σκαρφαλώσουν και…

Στον κόσμον ήρθες άνοιξη, αυγινή.Λάμπανε κάμποι, θάλασσα, ουρανοίκαι φως δεν είδες απ’ την πρώτη μέραώς την πιο μαύρη και στερνή σου εσπέρα. Μα ’χες πατρίδα, θεό και βασιλιά.Δεν είχες, (κι όμως έλπιζες!) δουλειά.Σκυμμένος δεν ασήκωνες κεφάλικι αντάμα σου σκυμμένοι ανάριθμοι…