Α’Τί φως και χρώμα κι εμορφιά να σκόρπιζε τ’ αστέριοπού στην κούνια του Χριστού τους Μάγους έχει φέρει!Ποιός άγγελος το διάλεξε για τέτοιο ταχυδρόμο!Τ’ άλλα τ’ αστέρια θα ’βλεπαν το φωτεινό του δρόμο, κι από τη ζήλια θα ’τρεμαν… Αστέρι,…

Αλλοίμονο! Είμαι φτωχόσ’ αυτού του κόσμου τον τροχό!είμαι ορφανό και ξένο!…Κι αγράμματο θα μένω! Του κάκου λεν – Υπομονή.πολλοί σαν σένα ορφανοί και δύστυχοι και ξένοι,δεν έμειναν θαμμένοι. Του κάκου, γιατί κείνοι’κειήσαν της Τύχης εδικοί,μα ‘μένα το καϋμένο…μ’ έχει λησμονημένο!…