“ΚΥΚΛΟΣ” ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ
Στον κόσμον ήρθες άνοιξη, αυγινή.Λάμπανε κάμποι, θάλασσα, ουρανοίκαι φως δεν είδες απ’ την πρώτη μέραώς την πιο μαύρη και στερνή σου εσπέρα. Μα ’χες πατρίδα, θεό και βασιλιά.Δεν είχες, (κι όμως έλπιζες!) δουλειά.Σκυμμένος δεν ασήκωνες κεφάλικι αντάμα σου σκυμμένοι ανάριθμοι…
ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ Ο ΧΟΡΟΣ
Τι θα ήταν ο ήχος του αέρα, εάν δεν συνοδευόταν από το θρόισμα των φύλλων όταν τα διαπερνά; Θα ήταν ένας μαέστρος χωρίς την ορχήστρα του, ένας χοροδιδάσκαλος χωρίς μαθητές, ένα βουητό μελαγχολικό. Κι αν συχνά φαίνεται πως αλύπητα τα…
ΤΑ ΒΟΥΝΑ
Επιβλητικά και απειλητικά φαίνονται, όταν από μακριά τα κοιτάς. Απρόσιτα και απόμακρα από τους πρόποδες. Σαγηνευτικά καθώς τα ανεβαίνεις. Και όταν φτάσεις στην κορυφή! Τι δέος σε κατακλύζει! Σεβασμό σου εμπνέουν, για το μεγαλείο τους. Έρωτας γεννιέται μέσα σου, που…
ΤΗΣ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ
Η φύση είναι η αρχή των πάντων και η τέχνη η κατακλείδα τους. Όταν οι δυο τους ενωθούν, μέσω του ανθρώπου, ολοκληρώνεται ένα κομμάτι του κόσμου! Η μία στηρίζει την άλλη και συγκλίνουν απόλυτα. Η φύση σου δίνει τα πάντα.…
ΚΙΘΑΙΡΩΝΑΣ
Το τρανό βουνό των θεών και των στοιχειών. Από τους πρόποδες του βουνού, ξέρεις πως κάτι δυνατό θα βιώσεις εδώ. Το ανθρώπινο πνεύμα του Κιθαιρώνα, που έκανε τους θεούς να τον μεταμορφώσουν σε βουνό, έφερε μοχθηρές δυνάμεις να φωλιάσουν κοντά…
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ
Και να που, στον ελλαδικό χώρο, έπεσε νύχτα απέραντη, πυκνή. Έρεβος και ζόφος κατέκλισαν την γαλήνη, την δημιουργία, την ζωντάνια, την ζωή. Ο ήλιος, νόμιζαν, δεν θα ανέτελλε ξανά, τα αηδόνια δεν θα κελαηδούσαν χαρούμενα, η άνοιξη θα πέθαινε, οι…
“ΕΠΙΘΥΜΙΑ” ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ
Εις ένα δάσος ήθελαμια νυκτιά να ήμηνμακράν από την φήμηνκαι όλους τους θνητούς. να ειν’ εις το πλευρόν μουη Σικελία μόνη,ευθύς όλοι οι πόνοιήθελον φύγει ευθύς. Πλησίον στο ψιθύρισματων δροσερών υδάτωνκαι αργυρών ναμάτωννα είμαι με αυτήν. Άλλοι να μη μας…
ΑΡΧΑΙΟΙ ΔΕΛΦΟΙ
Ο ομφαλός της γης! Αυτή η σκέψη έμεινε στο νου μου όσο πλησίαζα. Το βλέμμα μου περιπλανήθηκε στις υπέρογκες βουνοκορφές που δεσπόζουν γύρω, κατέληξε στις Φαιδριάδες. Ήμουν πλέον στα προπύλαια όταν στράφηκα στην πλαγιά του μαντείου και σε όσα μπορούσα…
ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΦΥΣΕΩΣ
ΦΥΣΕΩΣ Ω θεά Φύση, μητέρα των πάντων, πολυμήχανη μητέρα, επουράνια, σεβαστή θεά πού κτίζεις τα πάντα, βασίλισσα εσύ δαμάζεις τα πάντα, είσαι ακατανίκητη, εσύ κυβερνάς, λάμπεις πολύ. Είσαι η κυρία των πάντων, πάντοτε τιμημένα ο υπεράνω όλων θεός· είσαι αθάνατη,…
ΑΡΧΑΙΑ ΦΑΝΟΤΗ (ΝΤΟΛΙΑΝΗ)
Ο λόφος, γεμάτος απομεινάρια μιας άλλης ζωής, πνιγμένα στα χόρτα, εμφανής η απουσία των ανθρώπων από τον χώρο σε βάθος χρόνου. Διακριτικά εμφανίζεται στον επισκέπτη, μερικά βήματα κάθε φορά, αποκαλύπτουν ένα ακόμη σημείο, μία ακόμη γωνιά. Τείχη και γκρεμίσματα κτηρίων,…
