Τάδε έφη
¨ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΑΗΤΟ¨ΚΩΣΤΑΣ ΚΡΥΣΤΑΛΛΗΣ
Aπό μικρό κι απ’ άφαντο πουλάκι σταυραητέ μου,παίρνεις κορμί με τον καιρό, και δύναμη κι αγέρα,κι απλώνεις πήχες τα φτερά και σπιθαμές τα νύχια,και μες στα σύγνεφα πετάς, μες στα βουνά ανεμίζεις!Φωλιάζεις μες στα κράκουρα, συχνομιλάς με τ’ άστρα,με τη…
“ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΦΡΟΔΙΤΗ” ΣΑΠΦΩ
Οµορφόθρονη αθάνατη Αφροδίτη,κόρη του ∆ία, σου δέοµαι, δολοπλέχτρα,µε πίκρες και καηµούς µη, ∆έσποινα,παιδεύεις την ψυχή µου µα έλα µου, αν και κάποτε, από πέραµακριά, το κάλεσµά µου όµοι’ αγροικώντας,ήρθες, το πατρικό παλάτι αφήνονταςκαι το χρυσό σου αµάξι ζεύοντας` κι όµορφα…
¨ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΚΑΛΑΜΑ¨ ΙΕΡΕΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΖΩΡΤΖΗΣ
ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ” Έλαβα ένα μήνυμα από το ποτάμι μας, τον Καλαμά, πριν από κάποια χρόνια και όποιος θέλει ας το πιστέψει. Τον ανέφερα ως οντότητα στο βίντεο που έχει γυριστεί γι’ αυτόν τον λόγο. Κάναμε συμβούλιο…
“ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ” ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
Τα χέρια μου είναι να μαζώνωτα λουλούδια στον κάμπο ή στο βουνό,τα χέρια μου είναι για να υψώνωτην προσευχή στον ουρανό. Τα χέρια μου είναι για να σπέρνουντο μαύρο στίχο στ’ άσπρο το χαρτί,τα χέρια μου είναι για να γέρνουνοι…
“ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΣΠΙΡΤΑ” ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ
Απόγευμα πρωτοχρονιάςψυχή στους δρόμους.Μονάχα κάτι γκρίζο παλαιόκαινούργιου χρόνου. Τρέμουν από το κρύοτα σταυροδρόμια και οι γωνίεςσφίγγονται κολλάνε να ζεσταθούνεπάνω σε αλλότριαςπατρίδαςπλανόδιους ανθοπώλες μπουκέτα φασκιωμέναμε αγριωπό χαρτίκαι η φτηνή ποιότηταμε τρύπες διανθισμένη γύρω γύρωαπό αυτοδίδακτο ψαλίδι καμωμένες όπως κι εμείς όταν…
“ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ” ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
Α’Τί φως και χρώμα κι εμορφιά να σκόρπιζε τ’ αστέριοπού στην κούνια του Χριστού τους Μάγους έχει φέρει!Ποιός άγγελος το διάλεξε για τέτοιο ταχυδρόμο!Τ’ άλλα τ’ αστέρια θα ’βλεπαν το φωτεινό του δρόμο, κι από τη ζήλια θα ’τρεμαν… Αστέρι,…
“ΕΡΗΜΩΜΕΝΑ ΧΩΡΙΑ” ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ)
Ερημωμένα χωριά, ξεροπόταμασ’ ένα ανελέητο ξερό καλοκαίρι.Βομβαρδισμένες εκκλησιές. Ένας άσπρος άνεμος σφύριζε σαν τον τρελό ψάλτηπου τραγούδαγε άγρια τροπάριαμες στο ντουφεκίδι κι ο παπάςμε τις μπότες του σκοτωμένου αξιωματικούσήκωνε τα ράσα του και πηδούσε το φράχτη. Στους τοίχους ήταν σβησμένα…
“Ο ΦΙΛΟΜΑΘΗΣ ΦΤΩΧΟΣ” ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΙΖΥΗΝΟΣ
Αλλοίμονο! Είμαι φτωχόσ’ αυτού του κόσμου τον τροχό!είμαι ορφανό και ξένο!…Κι αγράμματο θα μένω! Του κάκου λεν – Υπομονή.πολλοί σαν σένα ορφανοί και δύστυχοι και ξένοι,δεν έμειναν θαμμένοι. Του κάκου, γιατί κείνοι’κειήσαν της Τύχης εδικοί,μα ‘μένα το καϋμένο…μ’ έχει λησμονημένο!…
“ΚΥΚΛΟΣ” ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ
Στον κόσμον ήρθες άνοιξη, αυγινή.Λάμπανε κάμποι, θάλασσα, ουρανοίκαι φως δεν είδες απ’ την πρώτη μέραώς την πιο μαύρη και στερνή σου εσπέρα. Μα ’χες πατρίδα, θεό και βασιλιά.Δεν είχες, (κι όμως έλπιζες!) δουλειά.Σκυμμένος δεν ασήκωνες κεφάλικι αντάμα σου σκυμμένοι ανάριθμοι…
“ΕΠΙΘΥΜΙΑ” ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ
Εις ένα δάσος ήθελαμια νυκτιά να ήμηνμακράν από την φήμηνκαι όλους τους θνητούς. να ειν’ εις το πλευρόν μουη Σικελία μόνη,ευθύς όλοι οι πόνοιήθελον φύγει ευθύς. Πλησίον στο ψιθύρισματων δροσερών υδάτωνκαι αργυρών ναμάτωννα είμαι με αυτήν. Άλλοι να μη μας…