Αλλοίμονο! Είμαι φτωχόσ’ αυτού του κόσμου τον τροχό!είμαι ορφανό και ξένο!…Κι αγράμματο θα μένω! Του κάκου λεν – Υπομονή.πολλοί σαν σένα ορφανοί και δύστυχοι και ξένοι,δεν έμειναν θαμμένοι. Του κάκου, γιατί κείνοι’κειήσαν της Τύχης εδικοί,μα ‘μένα το καϋμένο…μ’ έχει λησμονημένο!…

Στον κόσμον ήρθες άνοιξη, αυγινή.Λάμπανε κάμποι, θάλασσα, ουρανοίκαι φως δεν είδες απ’ την πρώτη μέραώς την πιο μαύρη και στερνή σου εσπέρα. Μα ’χες πατρίδα, θεό και βασιλιά.Δεν είχες, (κι όμως έλπιζες!) δουλειά.Σκυμμένος δεν ασήκωνες κεφάλικι αντάμα σου σκυμμένοι ανάριθμοι…

Εις ένα δάσος ήθελαμια νυκτιά να ήμηνμακράν από την φήμηνκαι όλους τους θνητούς. να ειν’ εις το πλευρόν μουη Σικελία μόνη,ευθύς όλοι οι πόνοιήθελον φύγει ευθύς. Πλησίον στο ψιθύρισματων δροσερών υδάτωνκαι αργυρών ναμάτωννα είμαι με αυτήν. Άλλοι να μη μας…

Εδώ, στο χώμα ρίζωσε μια στέρναμονιά κρυφού νερού που θησαυρίζει.Σκεπή της βήματα ηχερά. Τ’ αστέριαδε σμίγουν την καρδιά της. Κάθε μέραπληθαίνει, ανοιγοκλεί, δεν την αγγίζει. Ανοίγει ο πάνω κόσμος σα ριπίδικαι παίζει με το φύσημα του ανέμου,μ’ ένα ρυθμό που…

Άφησέ με να ‘ρθω μαζί σου. Τι φεγγάρι απόψε!Είναι καλό το φεγγάρι,- δεν θα φαίνεταιπου άσπρισαν τα μαλλιά μου. Δε θα καταλάβεις.Άφησέ με να ‘ρθω μαζί σου. Όταν έχει φεγγάρι μεγαλώνουν οι σκιές μέσα στο σπίτι,αόρατα χέρια τραβούν τις κουρτίνες,ένα…