ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ Ο ΧΟΡΟΣ

Τι θα ήταν ο ήχος του αέρα, εάν δεν συνοδευόταν από το θρόισμα των φύλλων όταν τα διαπερνά; Θα ήταν ένας μαέστρος χωρίς την ορχήστρα του, ένας χοροδιδάσκαλος χωρίς μαθητές, ένα βουητό μελαγχολικό. Κι αν συχνά φαίνεται πως αλύπητα τα χτυπάει, μαζί υφαίνουν την μουσική της φύσης. Μαζί την χορογραφούν!

Μαγεμένα τα δέντρα χορεύουν στον ρυθμό που τους δίνει. Άλλοτε έρχεται αβρός, δημιουργεί έναν χαλαρό ρυθμό, όπως ένα βαλς! Άλλοτε έρχεται μανιασμένος και προστάζει έναν χορό αλλόκοτο, τρελό! Το κάθε φύλλο αλλιώτικα συμπεριφέρεται, άλλη κίνηση έχει.

Στον έντονο χορό, τα δέντρα παλεύουν να παραμείνουν στον ρυθμό του αέρα. Εκστασιάζονται και του προσφέρουν τον εαυτό τους. Τα φύλλα, τα άνθη και τους σπόρους τους. Ό,τι φέρει το καθένα πάνω του.

Εκείνος τα παρασύρει μακριά, σε άγνωστο προορισμό. Συνεχίζουν τον χορό τους στο ταξίδι που ξεκινούν, ανεπηρέαστα. Τα διασκορπίζει προς κάθε κατεύθυνση, ώσπου να καταλαγιάσει και στην γη να τα εναποθέσει.

Τα φύλλα και τα λουλούδια όπου κι αν πέσουν, στολίζουν με την ομορφιά τους. Με τον καιρό τροφή γίνονται  για κάθε οργανισμό.

Οι σπόροι, μέσα στο χώμα θε να κρυφτούν, να παραμείνουν ασφαλείς και να ξεμυτίσουν μόλις είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν την ζωή πάνω από το χώμα. Μόλις βλαστάρια γίνουν κι απλώσουν τις ρίζες τους και δέσουν οι κορμοί τους.

Με ανυπομονησία να έρθει ο αέρας και πάλι, να τα παρασύρει στον χορό του. Κι εκείνα να του χαρίσουν ό,τι έχουν! Συνεχίζει ακατάπαυστα ο χορός των δέντρων, ο χορός της ζωής.