Οµορφόθρονη αθάνατη Αφροδίτη,κόρη του ∆ία, σου δέοµαι, δολοπλέχτρα,µε πίκρες και καηµούς µη, ∆έσποινα,παιδεύεις την ψυχή µου µα έλα µου, αν και κάποτε, από πέραµακριά, το κάλεσµά µου όµοι’ αγροικώντας,ήρθες, το πατρικό παλάτι αφήνονταςκαι το χρυσό σου αµάξι ζεύοντας` κι όµορφα…