ΟΣΔΙΝΑ-ΠΕΝΤΕ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ

 Στην χρωματική παλέτα της φύσης, όπου το πράσινο, το καφέ και το γαλάζιο του ποταμού κυριαρχούν, έρχονται όμορφες πινελιές από ανθρώπινο χέρι, με θεό αποδέκτη, στα χρώματα του γκρι και του άσπρου. Αυτά είναι τα πρώτα που ανιχνεύεις ατενίζοντας την βυζαντινή Οσδίνα από το χωριό Πέντε Εκκλησιές.

Περνώντας το χωριό Πέντε Εκκλησίες συνεχίζεις τον κατηφορικό δρόμο, που οδηγεί στην γέφυρα που περνάει πάνω απ’ τον Καλαμά. Έπειτα από μερικές στροφές, διακρίνεις ένα κομμάτι τσιμεντένιου δρόμου που ανηφορίζει στα δεξιά, εκεί βρίσκεται η πρώτη εκκλησία, του προφήτη Ηλία. Μονάχη της, μια διακριτική παρουσία με τον προαύλιο χώρο της ανάμεσα στα δέντρα και τις αγριάδες. Οι εικόνες και ό,τι αχνοφαίνεται πια από τις τοιχογραφίες, δίνουν την αίσθηση  της εγκατάλειψης. Αν μέσα στα μονοπάτια κινηθείς, θα βρεις μεγάλους ιδιαίτερους βράχους, που μοιάζουν λαξευμένοι.

Σηκώνεις το βλέμμα στα βουνά που σε περιτριγυρίζουν, εστιάζεις στο λοφάκι με τις καθηλωτικές, επιβλητικές βυζαντινές εκκλησίες, σαν να τις τοποθέτησε εκεί κάποιο χέρι απευθείας απ’ τον ουρανό. Ξεκινάς να τις επισκεφτείς.

Συνεχίζεις τον κεντρικό κατήφορο μέχρι το επόμενο τσιμεντένιο δρομάκι στα δεξιά σου. Σύντομα μπροστά σου εμφανίζεται η δεύτερη εκκλησία, αφιερωμένη στον άγιο Δημήτριο. Προσπάθειες συντήρησης είναι φανερές και ο παλιός γκρεμισμένος τοίχος συνέχεια της εκκλησίας δείχνει το παλιό της σχήμα.  Πόσα αισθήματα μπορεί να σε κατακλύσουν παρατηρώντας παλιές, φθαρμένες εικόνες! Ίσως για λίγο να ακουμπήσεις στο πεζούλι της, προτού συνεχίσεις τον δρόμο σου.

Η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου μόλις φτάσεις στο τέλος του δρόμου, χαμένη μέσα στην φύση, σαν να μην θέλει να αποκαλυφθεί κι αν είσαι λίγο αφηρημένος ή απορροφημένος στα όσα συναντάς, μπορεί να την προσπεράσεις (έτσι κι εμείς την εντοπίσαμε τελευταία στιγμή πριν αναχωρήσουμε). Η εικόνα του Χριστού στο παραθύρι του ιερού, στραμμένη προς τα έξω, κάνει το αίμα να παγώσει και την ψυχή να αναστατωθεί.

Μέσα στα βάτα και τα πουρνάρια πρέπει να χωθείς για να φτάσεις σε μερικά μέτρα στον ναό Κοίμησης της Θεοτόκου. Ένας τεράστιος όγκος πίστης, δεσπόζει, έργο τέχνης απαράμιλλης γοητείας. Οι θησαυροί της, δεν είναι μόνο τα έργα των ανθρώπων, είναι κι η ενέργεια που πηγάζει από την πίστη όσων πέρασαν από εδώ. Στα βόρεια υψώνονται τα απομεινάρια της ακρόπολης της αρχαίας περιόδου. Όλο πέτρες από το τείχος στο διάβα σου για να φτάσεις εκεί ψηλά κι η θέα αποκαλυπτική.

Λίγα μέτρα παρακάτω ο ναός των Ταξιαρχών, πιο λιτός αποπνέει δυναμικότητα και αίγλη. Δίνει την αίσθηση πως από την θέση του επιτηρεί και προστατεύει τον ναό της Θεοτόκου. Από κάτω του σώζεται ένα τμήμα της αρχαίας πόλης. Σχήματα σπιτιών και χώρων λατρείας τα οποία στο πέρας των αιώνων δέχτηκαν κάποιες παρεμβάσεις και προσθήκες. Διάσπαρτα κι εδώ μισογκρεμισμένα τείχη, ένα σημείο που μαρτυρά πως εκεί υπήρχε η πύλη και οι πύργοι που στην αρχαιότητα χρησίμευαν στην οχύρωση της πόλης.

Ενώ βρίσκεσαι σε υπερυψωμένο σημείο, από πάνω σου συνεχίζουν να υψώνονται όγκοι και χωριά. Το θεϊκό ποτάμι κυλά και αν ο άνεμος σου επιτρέπει, ακούς το νερό του καθώς βγαίνει ζωηρά από τα στενά του φαραγγιού. Τα αξιοθέατα της περιοχής δεν τελειώνουν στις εκκλησιές και στις ομορφιές της φύσης καθώς, κάπου εκεί χαμηλά, δίπλα στο ποτάμι κείτεται το κομμάτι της παλαιότατης γέφυρας της Μπολιάνας. Απέναντι στα βράχια έναν τοίχο παρατηρείς. Το ασκηταρειό του Αγίου Νικολάου κατά τα λόγια των http://atraposroute.blogspot.com/ και http://labastia.blogspot.com/. Σίγουρη πρόκληση να το επισκεφτείς.

Πέντε προσβάσιμοι χώροι πίστης και κατάθεσης ψυχών που έφεραν όλων των λογιών τα συναισθήματα. Ευχές και προσευχές που τις έπαιρνε ο Καλαμάς και τις κουβάλαγε μαζί του έως ότου συναντήσει τους αποδέκτες τους.

ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:

Στην περιοχή έχουν βρεθεί ακόμη τέσσερις ναοί, οι οποίοι όμως είχαν καταστραφεί εντελώς. Έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες αναστύλωσης.