Φύση

ΕΛΙΑ

Είναι η εποχή συλλογής των καρπών σου. Η εποχή που μας χαρίζεις τον θησαυρό που κουβαλάς, η εποχή που ερχόμαστε πιο κοντά.

Αγγίζοντας τον άγριο, ανάγλυφο κορμό σου, ο νους μου φεύγει. Μακριά! Γυρίζει πίσω στους αιώνες, στις χιλιετίες.

Ξάφνου βρίσκομαι στην Ακρόπολη, στέκομαι πλάι στην θεά Αθηνά την στιγμή που μπήγει το δόρυ της στην γη και από το σημείο αυτό ξεπετιέται η πρώτη ελιά.

Το δέντρο της ειρήνης, της σοφίας, της ευημερίας και της ευφορίας. Δέντρο φορέας τύχης, το σύμβολο της νίκης.

Αλήθεια, ποιο άλλο δέντρο υμνήθηκε τόσο πολύ; Ποιο άλλο δέντρο ενέπνευσε τέχνες κι επιστήμες;

Στόλιζες των νικητών τις κεφαλές, ο κότινος η μεγαλύτερη διάκριση για κάθε αθλητή και το λάδι σου μοιράζονταν σε αμφορείς. Κλωνάρι σου βαστούσαν οιαγγελιαφόροι όταν γύρευαν  την ειρήνη. Την μορφή σου σκάλιζαν σε τοίχους, σε αγγεία και γλυπτά.

Προχωράω αιώνες μετά. Τις ρίζες σου λένε πότισε με τα δάκρυά Του.

Αλήθεια πόσα δάκρυα έχεις πιει; Πόσες προσευχές έχεις ακούσει; Πόσους έρωτες έκρυψες στην βάση του κορμού σου; Πόσες ψυχές τάισες;

Ω ευλογημένο δέντρο!

Ή μήπως είμαστε εμείς ευλογημένοι που σε έχουμε;

Αρετή Νασιάκου

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *